Onze hoofdredacteur fileert op tijd en stond de meest opvallende gebeurtenissen. De reacties op de gebeurtenissen in het Ter Kamerenbos en het gebrek aan motivatie voor jongeren staan centraal in dit opiniestuk.

Twee dagen op rij stuift het in het Brusselse Ter Kamerenbos. Waterkanonnen, oproerpolitie en traangas veroverden de afgelopen dagen de plek van goedkope kratjes roséwijn, chips en guacamole. Pop-up copycat events van ‘La Boum’ schieten als paddenstoelen uit de grond. Jongeren en studenten moetena door het slijk. Twitter, reactiefora en de sectie lezersbrieven van menig Vlaamse krant klopt overuren. De maatschappij is meer dan ooit verdeeld: “Bijt nu godverdomme eens op uw tanden” staat lijnrecht tegenover “we zijn leeg en op”.

De toestanden die donderdagavond in Brussel plaatsvonden zijn verwerpelijk. Ze zijn een slag in het gezicht van iedere zorgverlener die zich al dertien maanden inzet om ieder leven te redden. Al zijn ze ook een slag in het gezicht van een heleboel jongeren en studenten die zich wel aan de regels houden. Diegenen die zich een jaar geleden vrijwillig omgeschoold hebben van gelukkige tiener of twintiger naar een bestaan dat zich vooral nog online afspeelt. Een nieuwe generatie kluizenaars.

Eerste jeugdervaringen

“Stuur de jeugd naar het leger, dan leren ze de echte miserie kennen” of “in de oorlog was het erger”, zijn veelgehoorde commentaren op de 18- tot 25-jarigen die al maanden naar versoepelingen snakken. En oké, iedereen heeft het moeilijk. Al ben ik er als 24-jarige van bewust dat ik mijn jeugd al grotendeels gehad heb. Iedereen die nu het minste begrip voor de jongeren heeft, is zijn eigen jeugd al lang vergeten. Het is deze jeugd die al een jaar van zijn jonge leven verloren heeft. 17-jarige scholieren gingen naar het hoger onderwijs. Ze misten hun eerste festival, hun eerste (pret)sigaret, maar ook hun eerste feestje, kus of lief. 18-jarigen hadden – in het beste geval – plezier op kot of zagen hun vrienden tijdens een zondagse wandeling.

Ondertussen draait de Belgische mallemolen verder. Na vier maanden vaccineren staat de vaccinatiegraad op een schamele 12%. De zorg, een deel van de 80-plussers en een paar reservelijst-gelukkigen kregen al hun verlossende prikje. De jeugd? Die ziet zijn prik in het beste geval aan het begin van de zomer, al bewezen de laatste maanden dat tegenslagen vaker voorkomen dan meevallers. De meesten houden al rekening met een prik in augustus.

Weyts. De held van het lager en middelbaar

Op sociale media en studentengroepen zoals Student Platform Corona klinkt de roep naar verandering steeds luider. Hoewel minister Ben Weyts (N-VA) al maanden de beschermer van het lager en middelbaar onderwijs is, vergeet hij al te vaak de studenten. De kotbubbel? Weet u nog hoe die zat? Feit is dat zulke ‘versoepelingen’ zich al maanden in de praktijk afspelen. Een gedeeld toilet of keuken? Er is geen andere oplossing dan te hopen op het beste. Ook het hoger onderwijs kon midden maart rekenen op een versoepeling. Zo konden studenten opnieuw naar de les. Al duurde dat niet heel erg lang: een week later was het campusleven opnieuw stilgevallen. Tegelijkertijd kunnen scholieren binnenkort opnieuw naar de les. Zij mogen zelfs nog tot de leeftijd van 18 jaar in groepen van 10 georganiseerd hun hobby uitvoeren. Studenten? Zij moeten wachten en hun oproepen blijven ongehoord.

Vraag is of de regering wel voor de juiste versoepelingen kiest. Studenten die al maanden dag in dag uit bezig zijn met school, met het volgen van Team-colleges en het op afstand maken van papers en thesissen, hebben misschien niet de grootste nood aan fysiek onderwijs. Jongeren hebben nood aan sociaal contact, aan zelfontplooiing, aan zichzelf en hun beste vrienden leren kennen. Aan ontspanning en vooral aan iets om naar uit te kijken. “In de zomer zal het wel beteren”, klinkt na een jaar niet meer goed genoeg, toch niet wanneer er zich eind mei een derde (en voor sommigen vierde) examenperiode aandient.

Dat bewijst het tumult van de afgelopen dagen in het Ter Kamerenbos. De meeste jongeren waren niet uit op geweld, maar hadden hun eerste avond plezier in maanden. Hoe erg het ook is, ik kon de grijns bij het bekijken van de beelden niet onderdrukken. Ik heb het zelf ook gehad met de eindeloze coronawinter.

Laat de knapste koppen met de meest vooruitstrevende ideeën komen. Ram de zelftesten in ieder neusgat als ware het de amuse-gueule voor ieder fris pintje. Test de bevolking, isoleer, sla op tafel in Europa. Creëer een klimaat waar jongeren – en niet alleen scholieren – nog wel iets kunnen en mogen, motiveer ze of voorzie instrumenten waar ze in alle veiligheid even kunnen samenzijn. Maak van de testevenementen een zaak van leven of dood. Laat de evenementensector samenwerken met de academici. Wees voor een keer zo vooruitstrevend of – het neigt naar dromen toe – nog innovatiever dan Nederland. Of kijk toe hoe dit in onrust omslaat en uiteindelijk tot jaloezie of een verlies aan geloof bij alle jongeren leidt. Al zal het geopperde idee hoogstwaarschijnlijk een stille dood sterven, dat besef ik al te goed. België is niet het land van de innovatie.