Een goede huilfilm. Het is niet het eerste wat je verwacht als je de beschrijving van de film Stowaway leest. Wij hadden zelfs wat schrik dat het verhaal meer eng dan spannend zou zijn, aangezien we de trailer niet hadden gezien. Uiteindelijk zaten we met onze zakdoek bij de hand tranen met tuiten te huilen, en werden we helemaal opgeslorpt in dit verhaal.

Wanneer vier mensen naar de ruimte vertrekken voor een twee jaar durende reis naar Mars, ontdekken ze opeens dat ze niet de enige op het schip zijn. En die andere aanwezige komt met alle gevolgen van dien… De zuurstoftank van de astronauten zal het nooit lang genoeg volhouden om hen tot Mars te brengen, waardoor iemand zal moeten sterven om hen te redden.

One to save the many

Voor twee van de astronauten is het duidelijk: de verstekeling moet gaan. Die heeft er namelijk in de eerste plaats voor gezorgd dat er nu minder zuurstof op het schip is. Maar niet iedereen is het eens met die steevaste overtuiging. De derde astronaute – Zoe Levenson, gespeeld door Anna Kendrick – wil de verstekeling koste wat het kost proberen redden. Het was namelijk niet zijn fout dat hij opeens in het midden van de ruimte belandde, vindt ze. En dus doen ze alles wat ze kunnen om geen moordenaars te worden op de ruimtereis die de trip van hun leven had moeten zijn.

Opgeslorpt

Zoals we eerder al zeiden: je zit binnen de kortste keren volledig in het verhaal van Stowaway. Vooral tijdens de laatste scènes, waarbij de risico’s hoger liggen en er van alles op het spel staat. Omdat wij de trailer niet hadden gezien – en dat raden we eender wie aan – wisten we absoluut niet wat er allemaal ging gebeuren. We hadden ook niet verwacht dat de film ons zo ging raken, tot we opeens tranen over onze wangen voelden rollen vanwege wat er zich ontvouwde op ons televisiescherm.

De film was voor ons charmant op zijn eigen manier door de verhalen van personages toen ze nog op aarde waren, en de realistische manier waarop het leven voor professioneel getrainde mensen op een ruimteschip verloopt. Er was geen enkel moment waarop we níet geboeid waren door de setting of de verhaallijn. Elke seconde wachtten we ijverig af wat er als volgende zou gebeuren. Tot op het einde van de film zit je volledig aan je scherm gekluisterd.

Gaten in het verhaal

Gekluisterd aan ons scherm of niet… We misten toch wat zaken, of toch vooral antwoorden op sommige vragen. Zoals: hoe is die verstekeling eigenlijk op dat schip terecht gekomen? We aanvaarden gezamenlijk dat hij er op zit omdat hij meewerkte aan de lancering als ingenieur, maar ze leggen op geen enkel moment uit hoe die man in hemelsnaam is vast  komen te zitten onder een (vastgevezen) klep van de zuurstofinstallatie. Want… de kapitein van het schip heeft zelf de metalen plaat moeten losvijzen omdat ze opeens bloed op de grond zag verschijnen, wat betekent dat de verstekeling vastzat in een superkleine ruimte. Was er een antwoord op die vraag die volledig aan ons voorbij is gegaan, of hebben ze hem gewoonweg nooit beantwoord?

Gebrek aan diepte

Hoewel één personage duidelijke persoonlijkheidstrekken had, en meer vertelde over haar leven – we kijken naar jou Zoe – vonden we de andere personages maar slapjes op vlak van achtergrond. Het enige wat we wisten over de twee anderen was dat David Kim een vrouw had en vroeger op Harvard zat, en dat Marina Barnett de kapitein was.

We hadden best wel meer willen weten over die andere twee personages. Het moesten geen ellenlange paragrafen aan beschrijvingen zijn, maar ze hadden voor ons meer mogen zijn dan enkel plot devices. Op een manier waren die twee de antagonisten van het verhaal van Zoe, omdat zij meer geneigd waren om de verstekeling op te offeren en Zoe wilde dat niet. En hoewel je als kijker begrijpt dat zij de professionelen zijn en de zaak moeten rechthouden zodat het ruimteschip op Mars geraakt, hadden we wat meer context of uitleg gewild om te begrijpen waarom ze zo snel beslissen dat zij verdienen te leven en die willekeurige verstekeling niet.

Heartfelt

Ondanks de gaten in het verhaal en het gebrek aan achtergrond voor die twee personages, voelden we meteen waar het verhaal écht goed zat. Anna Kendrick was de perfecte actrice voor de rol van Zoe. Ze speelde de rol van dokter op een charmante, slimme, oprechte en realistische manier, en werd voor de kijker meer dan een oppervlakkig figuur op het scherm. We hadden het gevoel dat we iemand als haar zeker konden tegenkomen in het echte leven.

Op het einde van de dag sleurt de film je dus helemaal mee, en Anna Kendricks acteerprestaties hebben daar voor de volle 100% mee geholpen. Een dikke aanrader dus!

Stowaway is nu beschikbaar op Netflix!