Komeet Bernardinelli-Bernstein is met een doorsnede van ongeveer 150 kilometer mogelijk de grootste komeet die ooit gedetecteerd is. De komeet zal in 2031 door het binnenste zonnestelsel passeren. Met een beetje geluk zou hij dan met een amateur-telescoop zichtbaar moeten zijn.

Bernardinelli-Bernstein, vernoemd naar zijn ontdekkers Pedro Bernardinelli en Gary Bernstein, is ongeveer duizend keer zo massief als een typische komeet. Het object is zo groot dat wetenschappers aanvankelijk dachten dat het om een dwergplaneet ging. Na verdere observaties bleek echter dat het object een staart begon te vormen, wat erop wijst dat men met een komeet te maken heeft. De staart van een komeet vormt zich namelijk naarmate hij de zon nadert, omdat gas en stof van de komeet wordt opgewarmd en weggeblazen.

De komeet bevindt zich momenteel op 29 astronomische eenheden (AU) van de zon. Een AU is de afstand tussen de aarde en de zon, of ongeveer 150 miljoen kilometer. Dat betekent dat Bernardinelli-Bernstein zich op een slordige 4.5 miljard kilometer van de zon bevindt. Volgens zijn ontdekkers doet de komeet er een duizelingwekkende 3.5 miljoen jaar over om een omwenteling rond de zon te voltooien. Daarbij is Bernardinelli-Bernstein op zijn verste punt een bijna onvoorstelbare 40.000 AU van de zon verwijderd. 

Een gelukkig ongelukje

Bernardinelli-Bernstein biedt wetenschappers een grote opportuniteit om een komeet in de vroege stadia van zijn benadering tot de zon te bestuderen. Toch was zijn ontdekking helemaal niet gepland. Bernardinelli vond de komeet volledig toevallig, amper een week voordat hij zijn thesis moest verdedigen. Zijn thesis ging trouwens over een totaal ander onderwerp, namelijk de zogenaamde transneptunische objecten (TNO’s). Bernstein was ook helemaal niet op zoek naar kometen. Hij was op zoek naar donkere materie, een vorm van materie die niet interageert met gewone materie, maar wel zwaartekracht uitoefent. 

De wetenschappers waren dan ook verbaasd toen ze de kolossale komeet ontdekten. Ze deden dit door data van de 570-megapixel Dark Energy Camera (DECam) in Chili door te spitten. DECam werd gebruikt om donkere energie te (proberen) detecteren. Dat is een kracht die het heelal doet uitdijen, maar wetenschappers hebben nog altijd geen idee wat donkere energie exact is. 

Terug in de tijd

Totdat er schot in de donkere energie-zaak komt, gebruiken wetenschappers de beelden die gemaakt werden met DECam voor andere doeleinden. Ze gebruiken de beelden onder andere om nieuwe objecten in het zonnestelsel te ontdekken. DECam is intussen niet meer operationeel, maar aan de hand van de data die met de camera verkregen werd konden onderzoekers 817 objecten identificeren. 

Volgens Bernardinelli zijn deze observaties enorm waardevol omdat ze ons een beter zicht kunnen geven op de vroege jaren van ons zonnestelsel. Objecten die zich voorbij Neptunus bevinden zijn immers tijdens de prille jaren van het zonnestelsel ontstaan en zijn door hun afstand niet beïnvloed geweest door de rest van het zonnestelsel. Dat zorgt er volgens Bernardinelli voor dat zij waardevolle informatie over de vorming van ons zonnestelsel kunnen bevatten. Wie weet komen we zo weer een stapje dichter bij een antwoord op de grote vragen van het leven.