Gisteren verscheen het tweede seizoen van ‘Unsolved Mysteries’. De tweede aflevering is er een met een Belgisch randje, want één van de onopgeloste overlijdens heeft een link met ons land. De Noorse journalist Lars Christian Wegner onderzoekt al jaren de zaak voor Noorse krant VG.
Een jonge vrouw daagt op 31 mei 1995 op aan de receptie van het prestigieuze luxehotel Oslo Plaza. Op mysterieuze wijze slaagt ze erin om een kamer te reserveren zonder een identiteitskaart, paspoort of kredietkaart te tonen. Het enige wat het hotel van de mysterieuze vrouw weet, is hetgeen ze op het incheck-document schreef: “Jennifer Fairgate”, of “Fergate”. Opvallend genoeg vraagt niemand haar een betaling op voorhand of een identiteitskaart. Geheel tegen de hotelrichtlijnen in. De vrouw werd volgens het hotelpersoneel vergezeld door een man: “Lois Fairgate”, al wordt die na het inchecken niet meer gezien.
Mevrouw Fairgate beweert tewerkgesteld te zijn door het Belgische bedrijf Cerbis. Ook haar thuisadres was Belgisch: Rue de la Station 148 in Verlaine. Later blijkt dat alle links naar België doodlopen. Zowel het bedrijf als het opgegeven thuisadres bestaan niet.
Een knal
Drie dagen lang verbleef ze in het hotel in kamer 2805. Tot er bij de receptie een belletje ging rinkelen: Mevrouw Fairgate had namelijk nog niet betaald. Verschillende tekstberichten werden door de receptie via de televisie naar boven gezonden, die ook door iemand in kamer 2805 gelezen werd. Het laatste bericht werd om 19.36 uur naar boven gestuurd. Omdat de hotelmanager de situatie verdacht vond en betaling wou, stuurde hij een bewakingsagent naar boven. Om 19.50 klopt een bewakingsagent op de deur van kamer 2805, enkele seconden later hoort hij een pistoolschot. Geschrokken door het schot loopt de man naar beneden en belt hij de politie. Een kwartier later komt hij naar boven samen met het hoofd van de bewaking en ontdekken ze het lijk van de jonge vrouw. Zelfmoord zo lijkt het.
Volgens de politie ging het voor 99,9% om een zelfmoord. Haar kamer was met het elektronische nachtslot gesloten en ze leek vele uren op haar kamer doorgebracht te hebben, mogelijk om zich mentaal voor te bereiden op haar zelfdoding. Dat kon de politie afleiden uit de gegevens van haar keycard, waaruit bleek dat ze haar deur erg weinig had geopend. Ook in de uren voor haar overlijden werd haar deur amper geopend (al zegt dat niets over het verlaten van de kamer of het binnenlaten van iemand).
Het mysterie
‘Unsolved Mysteries’ toont dat er een waas van mysterie rond de zaak hangt. Zo waren er geen bloedspatten of sporen van buskruit te vinden op haar handen en had ze geen paspoort, huissleutels, rijbewijs of toiletgerief bij. Opvallend, want indertijd had je een paspoort nodig om Noorwegen binnen te geraken. In tegenstelling tot wat de politie dacht, bleek uit onderzoek van VG dat ze zich voor een keer minstens 20 uur niet op haar kamer bevond. Een hele dag en nacht werd haar deur niet geopend.
De vrouw had ook opvallend weinig kleren bij. Louter enkele bovenstukken waren in haar garderobe te vinden. In alle kleren, met uitzondering van één stuk, waren de labels eruit geknipt. Opnieuw geen spoor naar een land van herkomst. Ook het serienummer op het pistool werd vakkundig weggewerkt en ze had zo’n 20 kogels in haar handtas zitten.
Het blijken allemaal rare handelingen voor een vrouw die in Noorwegen zelfmoord komt plegen. Dankzij complex DNA-onderzoek op haar tanden (door het vergelijken van het DNA met de hoeveelheid radioactieve stoffen in lucht door kernproeven), werd ontdekt dat ze waarschijnlijk in 1971 geboren werd. Ook zou ze een Oost-Duitse tongval gehad hebben.
Een spionne?
Verschillende theorieën worden in de documentaire geopperd, maar die van een vermoorde spionne blijkt nog het meest waarschijnlijk. Zo komt Ola Kaldager, een oudgediende van de Noorse inlichtingendienst aan het woord, die ervan overtuigd is dat de vrouw tijdens een missie vermoord werd. Het zou verklaren waarom ze geen identiteitspapieren bij zich had en waarom de labels uit haar kleren geknipt waren (een gangbare praktijk volgens Kaldager om het land van herkomst tijdens een geheime missie te verbergen). Dat ze een Belgisch adres opgaf en tijdens haar verblijf Belgische nummers probeerde te bellen (alle nummers waren niet in gebruik), zouden niet meer geweest zijn dan een deel van haar dekmantel. Het feit dat haar familie haar nooit als vermist opgaf, zou weleens verklaard kunnen worden door een tegemoetkoming van de overheid. “Hier een flinke stapel geld, uw dochter is als een held gestorven”, aldus Kaldager.
Wie tips heeft voor de onderzoekers kan via deze link contact opnemen.
Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn via 1813 of via www.zelfmoord1813.be.
