Zes jaar na de release van debuut EP My World Untouched is Emma Bale klaar om geschiedenis te schrijven. De 21-jarige zangeres maakte de afgelopen jaren furore met hits zoals Cut Loose, Curaçao en Worth It. De hitparade gedreven mentaliteit laat ze op debuutalbum Retrospect achter zich. Vanaf nu focust ze zich vooral op haar eigen stijl en muzikale voorkeur.
Soul searching, een proces dat met vallen en opstaan geschiedde, leidde tot het eindeloze uitstel van dat langverwachte debuutalbum. Pas bij producer Pieterjan Coppejans (Eefje De Visser) viel alles op zijn plaats. Aan de demo’s die Emma voorbije jaren schreef, werd gesleuteld. Elf nummers (en geluidsopname astrology) vormden uiteindelijk Retrospect. Dat werd een solide door pop, r&b en elektronica beïnvloedde plaat. Een album dat voor Emma eigen voelt en niet meer zo glad klinkt als voorheen. De Scandinavische pop vibe laat ze achter zich, om zich helemaal op haar eigen unieke popgeluid te concentreren.
De Belgische popprinses is dan ook eindelijk thuisgekomen. Opener amsterdam zet meteen haar nieuwe sound in de kijker. Het autobiografische werk dat Emma neerzet klinkt helder en eerlijk. De tegenslagen, de ups en downs, de gebroken harten die ze de voorbije jaren moest doorstaan, kregen een plek in het debuut. “Remember when we ran away to Amsterdam / Like we had some kind of plan / So caught in the rhythm of us, like the bubble couldn’t burst on us”, zingt ze in de opener. “Was it something in the water / Was it something that I said (…) Oh, I think we’re losing touch”, vraagt ze zich af in elektronische balade long for.
mind games is de single die het nauwst aanleunt bij haar eerdere werk en de geëvolueerde opvolger lijkt van Cut Loose. Het op diepe bassen, zachte vocalen en gedetailleerde klapjes gebaseerde bad werd een geluidsoase die doet denken aan de wereld van Billie Eilish. everything that you are toont zich dan weer van een verrassende kant. Desondanks de simpele ritmische basis, weet Coppejans door enkele slimme ingrepen de song uit te bouwen tot een van onze favorieten op deze plaat. Op het ontspannen trust issues en het dromerige get back, zet Emma stap naar een hybride tussen r&b en pop.
Tears on the dancefloor
Het geavanceerde, fancy popjasje ruilt Emma met greedy in voor een speelse glitteroufit. Van de koel en robotische start naar een warm, vol en funky einde. In het laatste refrein van de song heeft ze iedereen ongetwijfeld mee. Zo blijft Emma op de heupen mikken, al zijn het nu vooral tears on the dancefloor, in tegenstelling tot de opgewekte pop songs die ze voorheen bracht.
Al zal dit hoogstwaarschijnlijk voor sommigen tot teleurstelling leiden en blijven we zelf ook bij momenten op onze honger zitten. Zo bewees ze eerder al met single Joan – die niet op het album staat – in staat te zijn om een eigenzinnige, elektronische synthpop te maken die in haar wereld leek thuis te horen. Op Retrospect missen we bij momenten die verrassende Emma Bale die resoluut voor de dansvloer kiest en blijft ze bij momenten te vaak op de vlakte.
Al blijft Retrospect wel een boeiende rit. Met het prachtige moonchild neemt Emma Bale gas terug om zich richting het einde van haar debuutalbum te begeven. Dat einde wordt voorafgegaan door astrology. Een door het toeval opgenomen karakterlezing van Emma bij een Brusselse astroloog. Allesomvattend afsluiten doet ze met the woman I am today – een song die ze op vijf minuten aan haar keukentafel schreef en die in quasi demoversie op de plaat belandde. Save the best for the last. De kers op de taart.
Meer te weten komen over Emma Bale? Lees volgende week ons interview dat we met haar hadden.
