More

    Nieuwe album Yungblud ‘Weird!’: Een vreemd samenraapsel (★★★)

    -

    Na lang wachten brengt Yungblud zijn nieuwe album ‘Weird!’ uit. Normaal zou het al uitgekomen zijn in november, maar omwille van vertragingen in de productie door corona werd het album uitgesteld. 

    ‘Weird!’ start met ‘Teresa’, een rustig begin. Yungblud herinnerde zich een verhaal van een meisje op een show die vertelde over haar overleden vriendje. Vroeger kwamen ze samen naar zijn shows. Het nummer is gebaseerd op hen, waarbij hij over haar waakt. Het tempo verandert vaak, waardoor je de typische Yungblud-vibe krijgt. Nochtans is het anders dan wat hij hiervoor deed. Het is meteen een sterke opener.

    De volgende nummers, ‘Cotton Candy’ en ‘Strawberry Lipstick’ zijn vrolijker en enorm dansbaar. De nummers zijn catchy en komen vaak op de radio. Toch zijn ze zeker niet Yungbluds beste werk. Zijn speciale stem wordt bijzaak en ook mis ik het rockelement in deze nummers. Ze voelen bijna doorsnee. 

    Ups en downs

    Met ‘Mars’ maakt hij veel goed. Het nummer gaat over een trans meisje dat hij ontmoette op Vans Warped Tour 2018. Het nummer is opnieuw traag en zeker een van de hoogtepunten van het album. Het gaat over acceptatie en jezelf zijn. De boodschap is al even mooi als het nummer. 

    Jammer genoeg blijft het album niet zo goed. Wanneer ‘Superdeadfriends’ begint, kan ik enkel mijn wenkbrauwen fronsen. Het is bijna onverstaanbaar en te hyperactief. Het klinkt gewoon niet meer aangenaam. Zeker spijtig na een nummer zo gevoelig als ‘Mars’.

    ‘Love Song’ is opnieuw trager en emotioneel. Yungbluds stem komt goed uit, gecombineerd met een gitaar en voorzichtige drums. Het is een typisch liedje waarbij je mee begint te wiegen. 

    Het gaat alle kanten uit

    ‘God Save Me, But Don’t Drown Me Out’ is net te schreeuwerig naar mijn zin. Over het algemeen is het nummer niet slecht, maar hij zet te veel druk op zijn stem tijdens het refrein, waardoor het minder aangenaam klinkt. Ook is het geen nummer dat me bij blijft. 

    ‘Ice Cream Man’ heeft terug meer weg van wat Yungblud voor dit album deed. Het werd dan ook al vaak gespeeld op concerten, nog voor het uitgebracht werd. Zo speelde hij het in de zomer van 2019 al op Rock Werchter. Het is catchy, maar met een gemeen randje. Dat maakt het net zo typisch. 

    De titeltrack van het album is dan weer elektronisch en past perfect bij deze bizarre periode. Ondanks dat het echt een jam is, past het niet goed bij de rest van het album. Het is een leuk nummer, maar een volledige buitenstaander. 

    ‘Charity’ is eerder een punknummer vol gewone gesproken tekst. Het doet wat denken aan 2000 poppunk, wat zeker geen belediging is. Het gaat zonder enige twijfel leiden tot veel gespring tijdens toekomstige, post-corona concerten. 

    Eind goed, al goed? 

    Wat niet kon ontbreken op ‘Weird!’, was een samenwerking met Machine Gun Kelly. ‘Acting Like That’ heeft veel weg van hun andere samenwerkingen, die altijd van goede kwaliteit zijn. Er zitten rockinvloeden in, maar ook enkele elektronische elementen. Yungblud en Machine Gun Kelly passen ook perfect bij elkaar qua stem. 

    ‘It’s Quiet In Beverly Hills’ begint heel puur met een akoestische gitaar. Ook rond zijn stem zijn geen franjes. Hij zingt rustig, zonder moeite. Het is een mooi luisterliedje. 

    Met ‘The Freak Show’ eindigt het album goed. Het nummer is aantrekkelijk en laat een goede indruk achter. Er zitten veel verschillende tempo’s in en dat maakt het net zo bijzonder. 

    Eind goed, al goed zou je dan kunnen denken. Nee, jammer genoeg niet. Het einde kan de vreemde mengeling van nummers van daarvoor niet doen vergeten. Het album lijkt een soort samenraapsel van nummers die weinig met elkaar te maken hebben. Een aantal nummers, vooral de rustige, zijn echt goed. Maar de andere songs zorgen dat ‘Weird!’ uit elkaar valt. Spijtig. 

    Advertentie
    Advertentie

    Lees Meer

    Advertentie