Het nieuwe album van Twenty One Pilots werd al een tijdje verwacht. Nu is Scaled And Icy voorgesteld aan de wereld. Maar dat loopt niet helemaal van een leien dakje. Het album is commerciëler dan hun vorige successen en de meningen van critici en clickies, zoals de fanbase zich noemt, zijn verdeeld. Sommige houden ervan, anderen zijn teleurgesteld.
Wij horen eerder bij die tweede groep. Hoewel er qua kwaliteit niks valt aan te merken op het album, missen we toch iets. Waar is hun typische stijl? Twenty One Pilots was een van de meest unieke bands van het moment, maar het lijkt wel of hun ziel er dit keer niet helemaal inligt.
Scaled And Icy is out now ψ https://t.co/NgX99Rqj6b pic.twitter.com/zcJmUeoCsx
— twenty one pilots (@twentyonepilots) May 21, 2021
Het album start met Good Day. Het nummer zou zo de intro kunnen zijn van een foute sitcom uit de jaren negentig. Het klinkt enorm vrolijk, maar net te afgeborsteld. Het mist de eigenheid van Twenty One Pilots, het nummer zou door eender wie geschreven kunnen zijn.
Singles
Het niveau gaat iets omhoog bij Choker, een van de singles. Het heeft wat van de oudere nummers van de band. Het nummer lijkt vrolijk, maar de melancholie druipt eraf. Een van de betere nummers van Scaled And Icy, maar niets in vergelijking met hun andere muziek.
Ook Shy Away, de eerste single van het album, is niet echt slecht. Het heeft een aanstekelijke melodie en is heel dansbaar. Eerder een nummer voor op een feestje, maar op concerten zien we dit ook wel werken.
The Outside start met de tekst: I’m already bored. Wel… wij ook, spijtig genoeg. Het klinkt als een nummer dat we al honderd keer gehoord hebben. Er zit weinig tot geen originaliteit in.
Vreemde keuzes
Bij Saturday lijkt de inspiratie voor de tekst gehaald bij Friday I’m In Love van The Cure. Laten we de dagen van de week eens afgaan. De sound van het refrein heeft meer weg van het laatste album van Panic At The Disco. Geen ideale combinatie. Waarom er op het einde rare pauzes zijn in het midden van het refrein is ook niet te begrijpen. Dat onderbreekt dan ook nog eens de flow van het nummer.
Ook Never Take It kan niet overtuigen. Het is aan de saaie kant en best langdradig. De echo op de stem van Tyler Joseph maakt het er ook niet beter op. Het lijkt of ze proberen er een krachtig nummer van te maken, maar het komt niet helemaal over.
Mulberry Street is zonder enige twijfel een van de hoogtepunten van het album. Het klinkt iets origineler dan de rest van de nummers. Het refrein is ook aanstekelijk. Deze song slaagt er wel in om een glimlach op ons gezicht te brengen.
Wordt het beter?
Ook Formidable start goed. We krijgen bijna het gevoel dat deel twee van het album onze verwachtingen wel gaat waarmaken. Jammer genoeg is dat niet zo. Het nummer wordt na een tijd langdradig. Hoewel het nog geen drie minuten duurt, blijft het maar aanslepen. Moest er meer variatie inzitten, zou het wel een van de toppers kunnen zijn.
En Bounce Man bewijst helemaal dat de band bij het tweede deel niet opeens het licht had gezien. Het is weer hetzelfde. Weinig originaliteit en een soort geforceerde vrolijkheid. Het soort nummer dat je dagelijks op de radio hoort en waar je geen extra seconde aandacht aan spendeert.
Terug een beetje Twenty One Pilots
No Chances heeft wel een coole vibe. Bij dit nummer is Twenty One Pilots terug helemaal aanwezig. Het lijkt wel weggelopen van Trench, hun vorige album. Hier voelen we de ziel en eigenheid terug. Meer van dit bij nieuwe muziek graag! Het pompeuze begin gecombineerd met het rappen van Tyler Joseph werkt voor de volle 100 procent.
Ook bij het laatste nummer Redecorate komt de oude Twenty One Pilots naar boven. Het is een goed einde van het album. Het sluit duidelijk af en eindigen met een hoogtepunt is altijd een goed idee.
Scaled And Icy bevat enkele goede nummers, zoals Choker, Mulberry Street en No Chances. De rest is daarentegen heel teleurstellend. Qua kwaliteit zit je altijd goed bij Twenty One Pilots, want Tyler Joseph en Josh Dun hebben zeker talent. Maar bij dit album slaan ze de bal toch serieus mis. Het lijkt wel of ze iedereen te vriend willen houden en daardoor zichzelf verliezen. Jammer.
