De in het Amerikaanse Seattle, met Welshe roots opgegroeide SYML kan je kennen van indie-band Barcelona of zijn hits ‘Clean Eyes’ en ‘Where’s My Love’. De 36-jarige Fennell maakte twee jaar geleden de keuze om zijn eigen weg uit te gaan. Die eigen weg vertaalt zich in zijn eerste self titled debuutplaat ‘SYML’.
SYML, oftewel Brian Fennell groeide dan wel in de buurt van Seattle op, maar was eigenlijk geadopteerd. Een deel van hem waar hij geen informatie over had. Hij kende zijn biologische ouders niet en kende zijn échte familienaam niet. Vandaar komt ook zijn unieke artiestennaam: SYML – trouwens uit te spreken als “simmel” – betekent “eenvoud” in het Welsh. Een term die hij ook najaagt in zijn leven en muziek: “Eenvoud is steeds een belangrijke factor voor mij geweest. Met het ouder worden, werd het steeds méér en méér een uitdaging om eenvoud, simpliciteit te bewaren. Je koopt een huis, je hebt een gezin, allerlei dingen die meer aan je leven toevoegen. Of het nu een kunstwerk – een song, een foto of een schilderij – is, eenvoud is het moeilijkste om goed te doen.”
Where’s My Love: drang voor melancholie
Voor Fennell begon het voor zijn soloproject allemaal met de track ‘Where’s My Love’, een track die ook deze langspeler haalde. Een song gemaakt in de einddagen van Barcelona. Een onweerstaanbare drang om melancholische songs te schrijven. De song werd in België, Nederland en Canada snel opgepikt – mede door de hulp van een remix van Nederlandse dj Sam Feldt – en werd een hit. Méér dan 160 miljoen streams volgden. Met EP’s ‘Hurt For Me’ en ‘In My Body’ won de man al snel aan populariteit.
Openen doet SYML met zijn energieke single ‘Clean Eyes’. De steengoede pop track – die trouwens naar de positiviteit van vrouw verwijst, weet zich als een razende trein je hersenpan in te duiken én niet meer te verlaten. Dat Fennell melancholie en duisternis nastreeft, hoor je duidelijk in tweede ‘Wildfire’. De emotionele indiepop track – ondersteund door synthpop klanken – schreef hij naar aanleiding van bosbranden in zijn buurt. Door de giftige rook kon hij dagenlang niet naar buiten, op dat moment ontstond het idee voor ‘Wildfire’.
Zo legt SYML zelf uit: “Het deed me denken aan mensen met een depressie, angststoornissen en algemene droefheid, dat ze iedere dag moeten wakker worden in een wereld die er voor hun ook zo uit ziet. Het ziet er uit als: ‘Ik wil vandaag niet naar buiten omdat het buiten te angstaanjagend is. Het is nutteloos om naar buiten te gaan.’ Met ‘Wildfire’ wil ik hun vertrouwen geven, hun vertellen dat ze hier thuishoren en dat de wereld een betere plek is met hun erbij.”
Eclectische, veelzijdige SYML
De veelzijdigheid die Fennell aan de dag legt op deze langspeler zorgt voor een erg fijne luisterervaring. Het in elektronica-omhulde ‘Bed’ gluipt vanuit de duisternis. Doorbraak single ‘Where’s My Love’ weet niet door zijn afzonderlijke elementen op je zintuigen in te spelen, maar wordt door het geheel van strijkers, vocalen, piano en snaren een prachtig emotioneel geladen track. Niet te verwonderen dat deze, SYML zijn doorbraak betekende.
Dat SYML songs met een boodschap schrijft, maakt ook zijn ‘Break Free’ duidelijk. De track ontstond na een vrouwonvriendelijk gesprek, zo legt hij zelf uit: “De song ontstond na een gesprek met iemand waarmee ik erg close ben binnen de muziekindustrie, het gesprek keerde ineens om naar vrouwonvriendelijkheid”. Als reactie op die “toxische mannelijkheid” maakte hij er een enorm relevant nummer van.
Dat Fennell de tijd lijkt genomen te hebben voor zijn debuut wordt ons door de kwaliteit van zijn songs erg duidelijk. Voor ‘The Bird’ haalde SYML inspiratie bij Jeff Buckley. Het minimalisme en de puurheid van zijn kopstem vermengen onder een flinke portie beats tot een aanlokkelijk geheel.
Falsetto in een zee van lichtjes
Het vaderschap en zijn gezin waren voor SYML een enorme inspiratiebron. Zo is het wondermooie, rustgevende ‘Connor’ een verwijzing naar de opvoeding van zijn kinderen. ‘Girl’ verwijst dan weer naar “de fragiliteit van het leven”. Zo legt hij uit: “Het nummer verwijst naar mijn dochter die een operatie onderging. Het was erg intens, het is dé song waar ik songtekst-gewijs het meest trots op ben.” We kunnen alvast niet wachten om Fennell deze falsetto – in een zee van gsm-lichtjes – deze zomer live op Rock Werchter te zien brengen.
‘WDWGILY’ (Where Did We Go I Love You) lijkt zich een middenweg te zoeken tussen Bon Iver en James Blake. Waar de song zich eerst als een kalme zee gedraagt, vervagen de grenzen en lijkt de track los te barsten in een vlaag van opgekropte explosiviteit. In voorlaatste ‘Everything All At Once’ zet Fennell voor het laatst zijn klok van een stem in de kijker. Zijn debuutplaat afsluiten doet SYML met het instrumentale ‘Before You Knew It Was Me’. Een geslaagde afsluiter voor deze veelzijdige ‘SYML’ van SYML. Zelf zonder stem, maar louter met instrumenten weet hij ons te inspireren en te beroeren.
Rock Werchter & AB
Twaalf tracks kent SYML’s debuutplaat. Een plaat waaruit blijkt dat Brian Fennell een durver is. Met invloeden van dreampop, synthrock en folktronica maakte de man – wat ons betreft – een erg geslaagde indiepop langspeler. SYML staat trouwens op zaterdag 29 juni op Rock Werchter en op 10 oktober in Ancienne Belgique!
