Tien jaar lang verdwenen ze van het toneel, tot de band rond Adam Franklin in 2008 zijn comeback maakte. In 2015 brachten ze langspeler ‘I Wasn’t Born to Lose You’ uit, dat maar liefst zeventien jaar na vierde langspeler ’99th Dream’ uitkwam. Begin deze maand brachten de alternatieve rockers uit Oxford hun nieuwe langspeler ‘Future Ruins’ uit.
Advertentie
De Britten van Swervedriver gingen in de jaren negentig mee met de sound van de bekende Britse shoegaze acts à la Slowdive. Hoewel naar Swervedriver vaak verwezen wordt als een shoegazeband regeert de band toch over hun eigen, unieke sound. Hun alternatieve rock bezorgde de band een cultstatus en – tot hun comeback – vier alternatief rockende langspelers.
Snoeihard, doch tegelijk zijdezacht
Het is fijne opener, die single ‘Mary Winter’. Dromige vocalen op een snoeiharde, doch tegelijk zijdezachte mengelmoes van gitaargeluiden. Dit is waar Swervedriver voor staat. Erg sterk geopend, wat houden we toch van die lang uitgesponnen eindnoot. ‘The Lonely Crowd Fades In Air’ weet ons meer van dat goeie te bezorgen. Waar de openingstracks ons behoorlijk toegankelijke alternatieve rock voorschotelt, heeft het vervolg van de plaat andere plannen.
Titeltrack ‘Future Ruins’ weet zoals geen ander de soundtrack te zijn voor een ijzig koude road trip. De percussie, de aangename warboel van geluiden weet soms overdadig, bijna chaotisch te klinken, toch weten ze steeds hun ware doel te vinden. Waar ‘Future Ruins’ je nog laat wegdromen, veegt ‘Theeascending’ deze dromen – in één ruk – van tafel. Het nummer weet prachtig te spelen met uitersten.
Geïmproviseerd jazz-meesterwerk
‘Drone Lover’ moet één van onze meest favoriete nummers op deze ‘Future Ruins’ zijn. Het nummer geeft meteen een welkom-thuis-gevoel, een gevoel van warme nostalgie. ‘Spiked Flower’ lijkt dan weer een poging om ook bij hét grote publiek voet aan wal te krijgen. Want dat moet je hun wel nageven, het merendeel van Swervedriver’s muzikale werk is niet het meest radiovriendelijke. ‘Every’s Going Somewhere And Nobody’s Going Anywhere’ klinkt dan weer als een geïmproviseerd meesterwerk uit een vooraanstaande jazz-club.
Met het einde in zicht, laten de Britten toch enkele steken vallen. ‘Golden Remedy’ is een slabakkend geheel, waar ze geen vat op lijken te krijgen. De geluiden vliegen je ongecontroleerd om de oren, tegen het einde van de song wint de band weer de grip terug. De gitaren in ‘Good Times’ weten het gripverlies uit ‘Golden Remedy’ ruimschoots goed te maken. Afsluiter ‘Radio-Silent’ neemt je voor het laatst mee op een psychedelische trip, al had die volgens ons dan weer geen 7’04” moeten duren.
Advertentie
Swervedriver brengt met ‘Future Ruins’ geen revolutionair vernieuwd werk, al is het een fijn tussendoortje voor wie van gitaren houdt. Buiten enkele misstappen weten ze zich op hun zesde langspeler aardig recht te houden, toch wel een degelijke plaat. Swervedriver heeft voorlopig geen tourplannen aangekondigd.
Tracklist:
- Mary Winter
- The Lonely Crowd Fades In The Air
- Future Ruins
- Theeascending
- Drone Lover
- Spiked Flower
- Every’s Going Somewhere And Nobody’s Going Anywhere
- Golden Remedy
- Good Times
- Radio-Silent
