Het is zover. Tessa Dixson bracht op vrijdag 13 maart haar debuutalbum ‘Genesis’ uit. De Belgische ontpopte zich tot populaire artieste na haar debuutsingle Prayer in 2017 en is sindsdien niet meer uit onze muziekscene weg te denken met samenwerkingen met onder andere Romeo Elvis en Warhola. Voor haar fans, die al bijna een jaar wachten op dit album, is het dus een portie geluk (in de vorm van 11 nummers) op vrijdag de 13de.
Voor haar album heeft Tessa persoonlijke verhalen omgezet naar muziek. Gebaseerd op lang en diep nadenken en vaak geïnspireerd door films, kunst en haar omgeving. Ook de naam ‘Genesis’ kwam niet zomaar uit de lucht vallen: het is het eerste Bijbelse boek over zowel judaïsme als christendom dat de schepping van de wereld en de mens beschrijft. Dat het album die titel kreeg is dus zeker geen toeval: ‘Genesis’ is voor Dixson de creatie van haar muzikale wereld en de weg, die ze op dit moment stap voor stap aan het afleggen is.
Eclectische geluiden die je trommelvliezen triggeren
Haar muziek is niet heftig of groots, maar moet dat ook niet zijn: eclectische geluiden die je trommelvliezen triggeren zetten aan tot het heen-en-weer wiegen van de heupen. Haar muziek is het soort muziek dat je maximaal beleeft wanneer je je ogen sluit en je laat meevoeren. Zie hier: het altpopgenre dat je in een trance lijkt te brengen en waar Tessa zo enorm goed in thuishoort.
‘Genesis’ brengt diversiteit. De melodieën zijn nooit ingewikkeld, maar des te meer gevarieerd. Waar ‘Keep going’ en ‘Coming Home’ als technonummers makkelijk in een café passen, leent ‘Morning Light’ zich beter tot het rustig loungen op een terrasje in de zon. ‘Promised Land’ is dan weer iets totaal anders. Alle instrumenten worden achterwege gelaten en we krijgen Tessa te horen in een beroerende a capella. Ze laat op Genesis zien dat instrumenten voor haar geen noodzakelijke opvulling zijn, maar wel een mooie aanvulling.
“Genesis brengt diversiteit. De melodieën zijn nooit ingewikkeld, maar des te meer gevarieerd.”
Genesis is een mooie representatie van wie Tessa Dixson is: een mengelmoes van verschillende stijlen, waarbij het ene niet automatisch het andere uitsluit. Het album is, net als zijzelf met een constant evoluerende muzikale en visuele stijl, out-of-the-box. Haar algehele stijl mag dan misschien niet vaststaand zijn, maar onze mening is dat wel: Genesis verrast en vervult verwachtingen waarvan fans niet eens wisten dat ze die hadden.
