De laatste tijd is de hashtag #FreeBritney niet meer weg te denken van alle mogelijke sociale mediaplatformen. De hashtag werd internationaal trending nadat een spraakmakende documentaire genaamd ‘Framing Britney Spears’ door The New York Times werd uitgebracht. In die docu wordt een licht geworpen op Britney’s woelige jaren, haar huidige leven onder de bewindvoering van haar vader en de beweging die haar uit zijn kluwen wil bevrijden. De documentaire werd razend populair door onder meer publieke steun van andere sterren en was afgelopen donderdag te zien op Telefacts NU.
In het eerste deel documentaire wordt een chronologisch overzicht gegeven van Britney Spears’ leven voor en tijdens haar faam. De documentaire vangt aan tijdens de kinderjaren van Britney en laat haar immense populariteit zien volgend op haar hitsingle Baby One More Time. Er wordt geschetst hoe haar roem stilaan vorm begint te krijgen, maar hoe ze tegelijkertijd slachtoffer lijkt te worden van een enorme massa kritiek, seksisme en misogynie. Er worden verdere details gedeeld over enkele tumultueuze periodes in haar leven die voordien eerder onderbelicht waren. En niet onbelangrijk is ook dat het niet onder stoelen of banken wordt gestoken hoe de paparazzi een giftige rol speelde in dit hele verhaal.
Het wordt namelijk al snel duidelijk dat de Amerikaanse tabloids in het verhaal van Britney’s roem een belangrijke, maar tegelijkertijd ook een zeer nefaste rol speelden. Waar we in de pers vaak een eenzijdig beeld zagen van Britney’s gedrag, schept deze documentaire een meer inclusief beeld en toont zij situaties waarheidsgetrouwer. Neem bijvoorbeeld de ons welbekende mental breakdown waarbij Britney besloot haar hoofd kaal te scheren. Waar dit in de pers werd getoond als een moment van complete waanzin, blijkt dit in realiteit net een reactie te zijn op de onophoudelijke aandacht en een moment waarin Britney misschien niet helemaal oké was, maar waar ze zich alvast wel bewust was van wat ze deed. Dit algemenere beeld helpt de kijker niet alleen beter te begrijpen wie Britney is, maar ook waarom ze bepaalde dingen deed of nog steeds doet.
(Lees verder onder de video)
Waar de documentaire eerst focust op het privéleven van Britney, gaat het tweede deel over de beruchte bewindvoering van Britney’s vader waarbij hij het zeggenschap heeft over haar financiële en persoonlijke zaken. De eerder recente rechtszaak hieromtrent wordt uit de doeken gedaan en er wordt – volledig terecht volgens ons, overigens – getwijfeld aan het feit of Britney nog steeds nood heeft aan officiële bewindvoering, aangezien die eerder gebaseerd lijkt te zijn op financiële lusten dan op zorgzame intenties. De documentaire slaagt wat ons betreft dan ook in haar opzet en kan bewijs aanleveren waardoor wij van mening zijn dat Britney het wel degelijk verdient om ‘bevrijd te worden’, waarvoor #FreeBritney dus ook staat.
De kracht van de documentaire van the NY Times zit hem in het feit dat niet enkel mensen uit Britney’s intieme kring aan het woord worden gelaten om haar onophoudelijk de hemel in te prijzen. Ook personen met enige graad van onafhankelijkheid krijgen namelijk de microfoon om informatie te delen zoals journalisten, advocaten en werknemers van platenstudio’s en televisiezenders zoals onder andere MTV. De documentaire schept daarnaast ook ook een verhelderend licht op de toxische tabloidcultuur in Amerika, waar naast Britney Spears ook vele andere popsterren zoals Miley Cyrus en Demi Lovato reeds slachtoffer van werden. Deze blik is nodig om te laten zien hoe makkelijk het is bepaalde denkbeelden te verspreiden via de media en hoe dit de betrokken personen kan beïnvloeden.
Framing Britney Spears schept een duidelijk beeld van Britney Spears’ leven en probeert zich bij dat proces duidelijk te distantiëren van enige overdreven complottheorieën. Er worden zowel verbale als fysieke bewijsstukken aangeleverd in de docu, waardoor we ons luidop vragen durven stellen bij de situatie waarin Spears’ zich op dit moment bevindt. De documentaire, die exact hierom in het leven werd geroepen, bereikt dan ook haar doel. Wat ons betreft vertelt ze dan ook op perfecte wijze een intriest verhaal, omhuld door een knap staaltje journalistiek.
