More

    Noémie Wolfs @ Ancienne Belgique, AB Club: Een rooskleurige toekomst wacht (★★★★)

    Advertentie
    Advertentie

    -

    De o-zo-moeilijke tweede plaat bleek voor Noémie Wolfs een schot in de roos te zijn. ‘Lonely Boy’s Paradise’ beschreven we als “het zwoele popfeestje van Noémie Wolfs”. Zaterdagavond stelde ze die plaat voor aan een uitverkochte AB Club.

    Toen ze in 2015 afscheid nam van Hooverphonic kwam ze al snel op de proppen met haar solodebuut ‘Hunt You’. Het was een plaat die zich in het verlengde van de muziek van haar ex-werkgever bevond. Dat kan je in geen geval zeggen over ‘Lonely Boy’s Paradise’. De songs klinken dankzij haar levensgezel Simon Casier en producer Yong Yello alsof ze in een Balthazar-sausje gedrenkt zijn, iets wat we enkel kunnen toejuichen.

    Met een kleine vertraging verscheen Noémie Wolfs en haar band ten tonele in de overvolle AB Club. Dat betekende een goed gevuld podium, met vijf waren ze. Waar de plaat reeds enorm oog had voor detail, bleek dat in AB evenzeer zo te zijn. Zo werden we steevast verwend door de band en Wolfs, dankzij extra geluiden zoals viool en tamboerijn. Opener ‘So Easy’ verraste ons meteen en klonk mogelijks nog vijfmaal zo goed als op die puike plaat. Het was met de blik vooruit: zaterdagavond keek Noémie niet terug naar het verleden, zo was er geen enkele song uit haar vorige album te bespeuren.

    Dat Wolfs over een sterk paar stembanden beschikt, lijdt geen twijfel, maar toch overtrof ze zichzelf zaterdagavond. Dat deed ze al zingend: op bijvoorbeeld een viool-begeleide versie van ‘On The Run’ (die we tweemaal kregen), maar ook met de meesterlijk gecontroleerde schreeuwtjes op ‘Notorious’. Mooi zingen kon ze al, maar nu ook mooi schreeuwen. Het is niet voor velen weggelegd.

    ‘Éindelijk lijkt ze te zijn thuisgekomen in haar eigen muzikale wereld’

    © Steven Elias

    Wolfs was overduidelijk in haar nopjes voor de show. Veel praten deed ze niet, behalve het meermaals uitvoerig bedanken om aanwezig te zijn. Dansen én tot dansen aanzetten deed ze daarentegen wel met bijvoorbeeld het zwoelere ‘All Night’. Het was niet enkel dansen en zingen dat de klok sloeg voor Wolfs, want op ‘Fed Up’ waagde ze zich aan het bespelen van een drum pad. Éindelijk lijkt ze te zijn thuisgekomen in haar eigen muzikale wereld, ver weg van haar vorige projecten.

    Sterke popavond

    Met ‘Wake Me Up’ en ‘Drive’ breidde ze een einde aan de reguliere set, maar kwam na een luid applaus terug voor nog een bisronde. Samen met Casier bracht ze een intieme en akoestische versie van titeltrack ‘Lonely Boy’s Paradise’, waarna ze ons de zwoele zaterdagnacht instuurde met single ‘On The Run’. Het einde van een toch wel héél sterke popavond.

    Noémie maakte in AB korte metten met het verleden. We kregen de sterke popsongs van ‘Lonely Boy’s Paradise’ voorgeschoteld in een ijzersterk live-jasje. De toekomst ziet er voor haar rooskleuriger uit dan ooit. Dat staat vast.

    © Steven Elias

    Advertentie
    Advertentie

    Lees Meer

    Advertentie