De Ierse singer-songwriter Dermot Kennedy brak begin dit jaar wereldwijd door met zijn single ‘Power Over Me’. Enkele maanden later volgde zijn selftitled debuutalbum. Dat album kwam hij zondagavond voorstellen aan een uitverkochte Grote Zaal in Ancienne Belgique. Een recensie – jammer genoeg – zonder foto’s van ons.
Openen deed de Ierse singer-songwriter erg sterk met ‘All My Friends’. De song – afkomstig van zijn debuutplaat toonde ons de blauwdruk van de man. Sterke melodieuze popsongs, met melancholische – máár o-zo-sterke – vocalen van Kennedy. Wat kregen we trouwens ook een prachtige instrumentale outro voorgeschoteld. Met volgende song ‘Lost’ greep Kennedy tevens naar zijn vertrouwde gitaar. De ook als single uitgebrachte track kwam bij velen van het publiek bekend voor. Dankzij de sterke percussie werd er ook voorzichtig heen en weer bewogen. Opvallend was wel de passie en gedrevenheid waar Kennedy mee zong, hij leek ieder woord te menen.
https://www.instagram.com/p/BxqEn8RIZ-G/
https://www.instagram.com/p/BxqFvJfINQT/
Liefdeskind van Ed Sheeran en Rag’n’Bone Man
Productioneel zag het er ook allemaal erg goed. Kennedy en band stonden voor een soort van – aan stukken gesneden – projectiescherm. De singer-songwriter werd ook steeds vergezeld door een enorme hoeveelheid mystieke rook, die onheilspellend opdoemde van achter de man. ‘Couldn’t Tell’ toonde alweer de sterke vocale kracht van de man. Zijn ruwe, overslaande, bijna rillende stem verbazen ons kéér op kéér. Onschatbaar wat een stembanden die man heeft! Het best kunnen we hem beschrijven als het liefdeskind van boy wonder Ed Sheeran en de robuustheid Rag’n’Bone Man. De AB kreeg zondagavond ook onuitgebracht werk te horen, zoals het sterke ‘The Corner’ en ‘Dancing Under Red Skies’.
Voor variatie zorgde het in samples gedrenkte ‘Moments Passed’. Alhoewel Kennedy in het begin wat roeperig overkwam, aarde de song uit in een fijne elektronisch-getinte afwisseling. Met slechts één langspeler onder de hand wist Kennedy – jammer genoeg – niet de volledige set te boeien. Zo hoorden we erg veel geroezemoes tijdens het intieme ‘For Island Fires and Family’. Al bewees Kennedy de concentratie hoog te houden, ook al werd er plotseling door erg luidruchtige Engelse fans “we love you, Dermot” geroepen.
https://www.instagram.com/p/BxqOUpzIU9J/
https://www.instagram.com/p/BxqGrLIIl4m/
Perfect gebrachte ‘Power Over Me’
Het was pas enkele nummers later, bij ‘Shelter’ dat Kennedy weer wist de boeien. De singer-songwriter wist passie, rust en intimiteit te combineren met uptempo pop-melancholie. De weg inzetten naar het einde deed Kennedy met ‘Glory’. De track voorafgegaan door een zware, duistere percussie bracht de AB opnieuw lichtjes aan het bewegen. Opvallend genoeg eindigde Dermot Kennedy niet met grote hit ‘Power Over Me’. De song die – nota bene – door de voltallige AB werd meegezongen én perfect werd gebracht door Kennedy. Nogmaals, wat een stem! Afsluiten deed de singer-songwriter opvallend met ‘After Rain’. Een song die prachtig begeleid werd door de volledige Grote Zaal. “You won’t go lonely here” zong werkelijk iederéén mee.
Dermot Kennedy is zonder twijfel een sterke-singersongwriter, al wist hij met nog maar één album onder de arm nog niet de gehele set te boeien. Als de man nog enkele tracks zoals het oersterke ‘Power Over Me’ kan schrijven, brengt dat hem gegarandeerd naar de grotere zalen.
